Inilaan "sa mga espiritu nina Gutiérrez Nájera at Othón", ito ang pamagat ng unang aklat na inilathala ni Ramón López Velarde.
Dahil sa mga tema ng marami sa mga komposisyon na lumitaw sa lakas ng tunog, ang aklat ay gumawa ng isang kaaya-aya na impression: ito ay naaayon sa bagong pagpapahalaga sa buhay at mga kagustuhang panlalawigan na dinala ng Rebolusyon.
Mga tula tulad ng Linggo sa probinsya, Ang pinsan kong si Agueda, Sa sinaunang biyaya ng mga tagabaryo, Mula sa bayan, Sa patron ng aking bayan, at pati na rin sa kapaligiran, minsan relihiyoso, ibang pamilyar, maraming beses pa ring inosenteng erotismo, itinaas sa lalawigan, sa loob ng balangkas ng pambansang tula, sa kategorya ng pampanitikang tema.
Sa aklat na ito, ang makabago na tula, na nagsimula sa Mexico sa loob ng isang lungsod na panlalawigan na may mga hangarin sa cosmopolitan, ay naging isang ekspresyon ng mamamayan at pambansang lalawigan. Ito ay pagkatapos na maabot ang sandali kung kailan ang "unibersal" na paglikha ng mga makata ng Mexico ay hindi na isang pag-uugat ng kanilang pangyayari, ngunit isang pagtanggap sa lahat ng mga halagang binubuo nito, tulad ng lugar ng kanilang kapanganakan, kanilang mga kaugalian, mga amoy at mga pagkakayari ng pagkabata, ang kapaligiran ng nayon at lahat ng bagay na nagtatapos na bumubuo ng isang pambansang ekspresyon, isang sariling tula.
Sa The Devout Blood, pinasinayaan din ng makatang Jerez ang kanyang sariling romantikong alamat, iyon ng kanyang sawi na pagmamahal para sa kanyang unang muse. Sinulat ni López Velarde ang sumusunod sa Paunang salita sa pangalawang edisyon nito:
"Kaaway ng pagpapaliwanag ng aking mga pamamaraan kahit na sa mga pagkakataong kung saan ang matapat na pagpuna o ang kabastusan ng kahangalan ay naantig sa pangkalahatang mga isyu, ngayon ay sinira ko ang linya ng katahimikan.
Nais kong patunayan na sa labas ng katapatan at legalidad sa aking sarili ang edisyong ito ay magkapareho sa 1916, nang hindi binabago ang isang salita, isang panahon o isang kuwit. Isang novelty lamang: sa unang tula, ang pangalan ng babaeng nagdikta ng halos lahat ng mga pahina. "
At ito ang sinabi ng unang tula:
SA PAGHARI NG SPRING
KAY JOSEFA DE LOS RÍOS MARCH 17, 1880 - MAY 7, 1917
Mahal, ito ay Spring, Fuensanta, ito ay ang pang-simbahan na pagpapahid ng mga bulaklak ng Kuwaresma
Mayroong isang matamis na kaluwagan sa mga maysakit na kaluluwa, dahil ang Abril kasama ang kanyang aura ay nagbibigay sa kanila ng pakiramdam ng pagkakatatag.
Ang langit ay nakadamit ng pinakamagandang bughaw at ang lupa sa mga rosas at nagbihis ako ng iyong pag-ibig ... Oh kaluwalhatian ng pag-ibig, pag-ibig, lasing ng pag-ibig para sa iyo, walang hanggang kasintahan, baliw sa pag-ibig, tulad ng labinlimang taon, kung ano ang isang unang pag-iibigan!
At sa kaligayahan ng mga kalapati na tumakas mula sa kumbento kung saan sila ay mga bilanggo at napupunta sa malayo, sa ilalim ng asul na pangako ng kalangitan at sa mabulaklak ng lupa, sa gayon ay lumipad sila upang makita ka sa ibang mga klima oh banal, oh minamahal, oh maysakit! na sumibol sa ilalim ng emperyo ng Spring.
Pagkatapos ng Devout Blood, tulad ni Dante kasama si Beatriz, sa loob ng tula ni López Velarde ay mayroong walang hanggang pag-iibigan, kadakilaan at pagluluksa.
